26 October 2015

Nur Mencari Tuhan

Aku pasang niat, kalau emak kata baik, aku akan ikut. Pernah aku suarakan itu. Emak senyum lebar. Ketika itu aku ingat, perkahwinan tiada biasa-biasa. Perkongsian dua juzuk manusia. Restu orang tua yang mustahak. Aku boleh kahwin dengan siapa sahaja.

Setelah lama tinggalkan kampung halaman, rasa itu kian hilang. Maksudku rasa pasrah itu. Perlahan-lahan hati memilih sosoknya. Aku suka melihat lelaki berambut panjang. Disikat ke belakang dan matanya yang tenang. Tidak banyak cakap dan jarang-jarang senyum. Lelaki itu menyimpan jutaan sejarah dalam dirinya - bagiku. Akan kubuka lapis demi lapis. Dan membaca kisah purbanya. Telah kusediakan sekepal hati. Berapa kurunpun sanggup kutunggu.

"Irah, kan?"

Perlahan-lahan aku membuka mata. Memandangnya sekali imbas kemudian kembali memejam. Aku tidak mahu merosakkan pilarjiwa tenang ini oleh sosoknya. Tidak.

"Kata Firdaus, awak tunggu saya."

Tanpa membuka mata, aku menjawab perlahan, 
"saya tak pernah tunggu sesiapa. Tidak juga harap apa-apa lagi. Hidup bukan hak saya."

"Bukalah mata. Saya tahu, saya salah. Saya silap. Biarkan awak sendiri cari Tuhan. Maafkanlah saya."

"Saya cari Islam. Bukan manusia."

- bersambung.

#cerpen
#janganemo
#bukankisahkita
#bukanmenantupilihanmakawak

No comments: